شکل گیری آینده‌ی تعاملات انسان و ربات (Human-robot interaction):
به تعاملات میان انسان و ربات‌ها، تعاملات انسان – ربات گفته می‌شود، و معمولا آن را با HRI عنوان می‌کنند. تعاملات انسان و ربات یک حوزه میان رشته‌ای است و از تلفیق تعاملات انسان و کامپیوتر، هوش مصنوعی، رباتیک، درک زبان طبیعی، طراحی و علوم اجتماعی تشکیل شده است.
آزمایشگاه Human and Robot Partners (HARP) Lab در دانشگاه کارنِگی واقع در شهر پِنسیلوانیا، یکی از این ربات‌های تعاملی انسان و ربات را ابداع کرده است که بر روی یک میز قرارگرفته و باید از میان سه ظرف شیرینی، یکی را انتخاب کند. این ربات دارای یک بازوی الکترونیکی و یک دوربین است، که به دو انگشت آن متصل شده است. این ربات حرکت چشم فردی که آن سمت میز نشسته است، را دنبال می‌کند و نگاه‌های خیره او را تحلیل می‌نماید تا بتواند تشخیص دهد که فرد کدامیک از سه شیرینی را مد نظر قرار داده است. بعد از تشخیصِ شیرینی صحیح، ربات مقداری از آن را برداشته و به فرد می‌دهد.
این تعامل ایجاد شده میان ربات و انسان حاصل سال‌ها تلاش بی‌وقفه هِنی آدمونی است. او استادیار موسسه رباتیک واقع در دانشگاه کارنِگی و مدیرِ آزمایشگاه HARP می‌باشد. آدمونی در خصوص حوزه روانشناسی شناختی، یادگیری ماشین، رباتیک، تعامل آنها و اینکه چگونه این حوزه‌ها در حال شکل‌دهی نسل آینده ماشین‌های تعاملی هستند، سخنرانی کرده است. این ارائه در نشستِ سالانه انجمن جهانی اقتصاد در سوییس و با عنوان “آینده تعاملات انسان و ربات” مطرح شد. آدمونی می‌گوید:
“بسیاری از کارهای من با درکِ چگونگی رفتار انسان‌ها آغاز شده است. استفاده از سیگنال‌هایی مانند حالات چهره و یا خیره شدن چشم به شی خاص، به ما کمک کرده است تا بتوانیم رباتی داشته باشیم که تشخیص می‌دهد انسان به چه نوع کمکی نیاز دارد، و در ضمن درست‌ترین کار را در صحیح‌ترین زمان ممکن انجام می‌دهد. ما هم در حوزه روانشناسی انسان مطالعاتی داشته‌ایم تا بتوانیم رفتار انسان‌ها را درک کنیم، و هم از جنبه رباتیک نیز الگوریتم‌هایی را ایجاد کرده ایم که ربات بتواند به محرک انسانی پاسخ بدهد.”
تحقیقات آدمونی بر روی ربات‌های دستیار تمرکز کرده است تا بتواند به انسان‌ها، و افراد دچار نقص، کمک کند و درنتیجه آنها بتوانند زندگی رضایت بخش‌تری را تجربه کنند. او می‌گوید که “در محیط آزمایشگاهی این ربات‌ها می‌توانند فعالیت‌های مراقبتی خوبی را ارائه دهند بدون اینکه دچار خستگی شوند”.
هشت دانشجوی دکتری ، دو دانشجوی ارشد و مجموعه‌ای از مراجعه کنندگان و همکاران در آزمایشگاه HARP در حال فعالیت هستند و بر روی سه پروژه اصلی تمرکز کرده‌اند:
۱) پروژه‌ای که بر روی فیزیک ربات کار می‌کند، و توسط محققینی برای ایجاد شیوه‌های فعالیت بازوان ربات، و برای همکاری در فعالیت خوردن، همراهی می‌شود.
۲) پروژه دوم بر روی سیستم‌های هوش مصنوعی کار می‌کند و فرآیند تصمیم گیری را مورد بررسی قرار می‌دهد.
۳) سومین پروژه بر آماده سازی غذا و رساندن آن به فرد فعالیت می‌کنند.
آدمونی همچنین بیان می‌کند که:
“دانشگاه کارنِگی بهترین جا در تمام دنیا برای فعالیت‌های رباتیک می‌باشد. اینجا دنیای دیزنی لند برای رباتیک می‌باشد. من می‌توانم از پله‌ها پایین بروم و با متخصصین یادگیری ماشین یا بینایی کامپیوتر و … صحبت کنم و تمامی آنها به این موضوع فکر می‌کنند که حوزه‌های کاریشان چگونه با حوزه رباتیک و ساخت ربات در ارتباط است. ما گروه بسیار خوبی داریم که با کمک آنها می‌توانیم تحقیقات پیشگامانه‌ای انجام دهیم.”
او همچنین از پیشرفت استفاده رباتیک در جامعه و اینکه چگونه این ربات‌ها باید قابلیت استنتاج و وفق پذیری با شرایط غیرقابل پیش‌بینی را داشته باشند، صحبت کرده است. آدمونی تاکید می‌کند که در طراحی و کارکرد ربات‌ها باید تمامی انسان‌هایی که تحت تاثیر آنها قرار می‌گیرند، مد نظر قرار داده شوند.
