اسکرچ چیست؟

از یک طرف آن‌ها ریاضیات و ایده‌های محاسباتی را یاد می‌گیرند که این قابلیت در اسکرچ تعبیه شده است. زمانی که دانش‌آموزان برنامه‌ها را در اسکرچ ایجاد می‌کنند، مفاهیم محاسباتی پایه‌ای مانند تکرار و شروط را یاد می‌گیرند، آن‌ها همچنین دانشی را در خصوص مفاهیم ریاضیاتی مهم مانند مختصات، متغیرها و اعداد تصادفی به دست می‌آورند.

دانش‌آموزان به طور قابل توجهی این مفاهیم را در بافتی با معنا و انگیزشی یاد خواهند گرفت. زمانی که دانش‌آموزان در مورد متغیرها در کلاس‌های جبر سنتی آموزش می‌بینند، ارتباط شخصی کمتری با این مفاهیم را درک می‌کنند. اما زمانی که در همین خصوص در بافت اسکرچ آموزش می‌بینند، بلافاصله می‌توانند از متغیرها در مسیرهای با معنا استفاده کنند برای مثال کنترل کردن سرعت یک انیمیشن و یا دنبال کردن امتیازها در یک بازی که خودشان در حال تولید آن هستند.

زمانی که دانش‌آموزان بر روی پروژه‌های اسکرچ کار می‌کنند، در خصوص فرایند طراحی نیز اطلاعاتی کسب می‌کنند. به طور کلی، دانش‌آموز با یک ایده اولیه شروع به کار می‌کند، یک نمونه اولیه کاری را ایجاد می‌کند، آن را آزمایش می‌کند و خطاهای آن را برطرف می‌نماید، بازخوردی را از دیگران دریافت کرده و مجددا آن را اصلاح و طراحی می‌کند. این فرایند یک رویه مارپیچی خواهد بود : گرفتن یک ایده، ایجاد پروژه، که شما را به سمت ایده‌های تازه هدایت می‌کند، سپس شما را به سمت پروژه‌های تازه هدایت می‌کند و این رویه همین طور ادامه می‌یابد.

این فرآیند طراحی- پروژه ادغامی از چندین توانایی یادگیری قرن ۲۱ می‌باشد که برای موفقیت در آینده ضروری است: خلاقانه فکر کردن، به طور واضح ارتباط برقرار کردن، به صورت سیستمی تحلیل کردن، به صورت موثر همکاری کردن، به صورت مکرر طراحی کردن و به صورت مستمر یاد گرفتن.

ایجاد کردن پروژه‌ها در اسکرچ همچنین به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا سطح عمیق‌تری از روان بودن (ارتباط موثر) را با تکنولوژی‌های دیجیتالی برقرار کنند. منظور ما از روان بودن ( ارتباط موثر) چیست؟ اگر روان بودن را در زبان انگلیسی، اسپانیایی یا هر زبان دیگری در نظر بگیریم به این معنا خواهد بود که نه تنها شما باید چگونه خواندن را در یک زبان یاد بگیرید بلکه باید چگونه نوشتن را را نیز یاد بگیرید و به این معنا می‌باشد که شما باید بتوانید خودتان را با آن زبان بیان کنید.به همین صورت روان بودن با تکنولوژی دیجیتال به این معنا است که نه تنها شما باید چگونگی تعامل با کامپیوتر را بیاموزید بلکه باید خلق کردن با آن را نیز یاد بگیرید.

قطعا اکثر دانش‌آموزان برنامه نویسان حرفه‌ای نخواهند شد، همان طور که همه آن‌ها نویسنده‌های حرفه ای نخواهند شد، اما یادگیری برنامه نویسی مزایایی را برای تمامی افراد در بر خواهد داشت، به عنوان مثال دانش‌آموزان می‌توانند خودشان را صورت خلاقانه‌تر و کامل‌تر ابراز کنند. به آن‌ها کمک خواهد کرد که تفکر خلاقانه را در خودشان ایجاد کنند و رشد دهند و به آن‌ها در پیدا کردن درک بهتری از کارکرد تکنولوژی‌هایی که در هر کجای زندگی‌شان با آن رو به رو خواهند شد، کمک خواهد کرد.